ترکيه: ترس از اقلیم یا ناسیونالیزم کرد

حسام دست پیش

آنچه ترک ها را نگران می کند آیا حکومت اقلیم کردستان است یا ناسیونالیزم کرد؟ قبل از آنکه سراغ پاسخ به این سوال برویم باید به این نکته اشاره شود که آنچه ما از آن به عنوان حکومت اقلیم نام بردیم در حقیقت حوزهء جغرافیایی و سیاسی را در بر می گیرد که شامل کردستان عراق می شود و در مقابل، آنچه از ناسیونالیزم کرد می توان استنباط کرد، جنبشی است فراگیر که می تواند کردها را در مجموع های واحد تعریف کند. فرض ابتدائی که می توان مطرح کرد این است که ترک ها حاضر به حمایت از کردهای عراق تا سر حد استقلال هستند؛ به این شرط که عمق نفوذ استراتژیک آنها به همین منطقه خلاصه شود. اما آنها به هیچ وجه حاضر به تحمل محوری نخواهند شد که پهنایی به وسعت مناطق کردنشین تمام کشورهای منطقه داشته باشد.>>>

مرز میان روشن بینی و نافرهیختگی

پاسُخی به نوشتار آقای تابان با سرنویس «قیام در برابر جمهوری»

خشایار رُخسانی

جمهوری خواهان برای برپاسازی ساختار کشورداری مورد پسندشان، نیاز به یکپارچگی مرزی کشور و رهایی ایران دارند که بدون یاری پادشاهی خواهان این مُهم امکان پذیر نخواهد بود، و از سویی دیگر سیاست های دوچَندان بیدادگرانۀِ حکومت اسلامی بر تیره های ایرانی مرزنشین در سه دهه گذشته، زمینۀِ  گُریز آنها از مرکز را فراهم آورده است و با این کار کشور ایران را به مرز فروپاشی کشانده است؛ دَرَنگ و «استخاره»ی جمهوریخواهان در همبستگی با پادشاهی خواهان به این روند شتاب بیشتری خواهد بخشید. اگر امروز پادشاهی خواهان و هواداران مردُمبُدی (جمهور یخواهی) نتوانند نشان دهند که با مردم ایران همدردند و نتوانند با رفتار نمونه از راه برپایی همبستگی در راستای ساختن یک نیروی جانشین، آینده و چشم انداز اُمید بخشی را برای مردم ایران نمودار سازند، نباید شگفت زده شوند که مردم ایران برای رهایی و پایان دادن به دردهایشان چشم براهِ لشکرکشی رزمی نیروهای اَنیرانی شوند.>>>

با استاد شجاع و آزادی خواه مان همصدا شویم

شکوه ميرزادگی

در آستانه ی ورود میهمانان اجلاس کشورهای غیر متعهد به تهران، دکتر محمد ملکی، استاد انساندوستی که سال هاست زندگی اش ذره ذره به خاطر آزادی و به خاطر دفاع از مردمان رنج دیده ی ایران سوخته و می سوزد، با نامه ای به سران کشورهای غیر متعهد، به روشنفکران و اپوزیسیون حکومت اسلامی درسی بزرگ داد. دکتر ملکی با شجاعت یک آزادی خواه و هوشیاری یک معلم آزاده دریافت که اکنون وقتی به هنگام است برای اعتراض به حکومت مردم ستیز و آزادی کش اسلامی؛ با مخاطب قرار دادن بیش از صد نماینده یا رهبر کشورهای مختلف.>>>

تصویر «روشنفکر» از نگاه علی شریعتی

پرویز دستمالچی

«روشنفکران دینی» (تقریبا) همه ارادتی ویژه به دکتر شریعتی به عنوان «معلم بزرگ» خود دارند. علی شریعتی، بی شک، موثرترین و موفق ترین «روشنفکر دینی- اسلامی» بوده است که اندیشه هایش انقلاب اسلامی ایران را شکل دادند. انقلابی که «وحی» را به جای عقل، «امت» را به جای ملت، حق حاکمیت الله را به جای حق حاکمیت ملت، امامت (ولایت فقیه) را به جای انتخابات آزاد، حقوق الهی را به جای حقوق بشر (قانون بشری)، تامگرایی را به جای دمکراسی، تبعیض حقوقی شهروندان را به جای تساوی حقوقی دربرابر قانون، و... نشاند. واپسگرایی که تنها از پس «روشنفکران دینی» با یک پز انقلابی بر می آمد، «روشنفکرانی» که همچون قارچ از زمین مرطوب وآلوده حکومت اسلامی ولایت فقیه و فضای تیره و تاریک جامعه «امت- امامتی» آن روئیدند و مبلغان نظامی شدند که بنا بر شهادت تاریخ سی و سه ساله اش، در نظر و عمل، یکی ازبرجسته ترین نمونه های قساوت و شقاوت و وقاحت و تبعیض است. اما چه شد که چنین شد؟>>>

نظریهء ریسمانی سیاست

مجید محمدی

باورمندان به این نظریه که ایران و امریکا را به ترتیب ریسمان گردان‌های حزب الله لبنان و اسراییل و مخالفان اسد در براه اندازی و تداوم جنگ و بحران و شورش در منطقه یا امریکا و انگلیس را عوامل بمب گذاری در ایران معرفی می کنند، دنیای سیاست و روابط درونی آن را به یک نمایش عروسکی تشبیه می کنند و از این تشبیه به سیاست گذاری و توصیه می رسند. بر این اساس، بدون چراغ سبز غربی‌ها جنبش معترضان اسد در سوریه، بدون حمایت ایران حملات حزب الله به اسراییل، و بدون چراغ سبز امریکا حملات هوایی اسراییل که منجر به کشته شدن صدها لبنانی از جمله کشتار کودکان معلول و زنان در قانا شد غیر ممکن بود. قائلان به این نظریه در هر حرکت عامل دست نشانده، اثر انگشت حامی را جستجو می کنند. این نظریه‌ء ریسمانی تا چه حد مقرون به واقعیت است؟>>>

اسب تروای آقای کرمی

نظری به مقالهء «بی حوصله گی ها و راه دراز مردم سالاری»

مهریار فروزنده

از آنجایی که این نوشته به هر ایرانی زخم خورده از رژیم اسلامی، نیش میزند، بر آن شدم، من هم، نظرم را در مورد این سفسطه، بیان کنم. اینکه حکومت اسلامی یار و یاور های با مزد و بی مزد در میان اپوسیسیون دارد، دیگر بر کسی پوشیده نیست. در میان آنها، اما، کسانی یافت می شوند که با ادبیات اپوزیسیون می نویسند اما دل در گروی حفظ وضع موجود دارند و سعی می کنند که رنگ و لعاب انتقاد از رژیم هم به نوشته هاشان بدهند. چون بر این حقیر معلوم نیست که آقای کرمی از کدام محفل و جریانی میاید، بهمین دلیل او را به یکی از ساکنان شکم اسب ترووا، تشبیه کردم که سعی در باز کردن جای خود بین اپوزیسیون واقعى دارد. هیچ وصله ای هم که به ایشان نچسبد حد داقل، اصلاحطلب بودنش محرز است.>>>

واژگان کلیدی و باقی قضايا

حمیدرضا رحیمی

فدوی باید اقرار و اعتراف کند که نه تنها او بلکه سایر ناظران آگاه نیز گاه از درک و دریافت ادبیاتی که برادران در سطوح مدیریت کلان ایران سابق بکار برده یا می برند، درمی ماند. نمونه های رایج را مانند «ممَه (احمدی نژاد)»، «لبخند سیاسی» علی (لاریجانی) * و ... را پیش از این ملاحظه کرده اید؛ یک فقره را هم فدوی امشب، برای جوری جنس، علاوه می کند، تا خوانندگان محترم ضد انقلاب، لذتش را ببرند: خبرگزاری فارس نوشت: «نمایندهء مردم رشت در مجلس گفت: دولت بعدی که بر سر کار می‌آید باید خود را در بخش اجرایی لاغرتر و زبل‌تر کند!» باری- به اقرب احتمال، این بزرگوار باید پیش از این، چوپان یا دامدار بوده باشد!>>>

آرشيو>>>