* طالعي: «يكي از وعده هاي رئيس محترم قوه قضائيه برخورد جدي در حد اشد مجازات براي اوباشي است كه با سلاح سرد جان مردم را به مخاطره مي اندازند. سه شنبه شب هفته گذشته  تعدادي اوباش به يكي از كوچه هاي محل رفته و ضمن خرد كردن شيشه هاي خودروها با قمه به جان مردم افتادند...»

پاسخ فدوی: مراتب توسط فدوی شدیداً پیگیری شد. عوامل خود جوش مذکور، پوزش خواسته و فرمودند خیال کردند مُحرّم است! و قمه ها را به اصرار فدوی، عجالتاً غلاف کردند. ضمناً بین خودمان باشد که در این ارتباط خیلی هم تند نروید، چرا که مملکت آزاد است و چه بسا عوامل مذکور، بعون الله، از ریاست جمهوری یا دستکم مجلس شورای اسلامی و... سر در آورند! چراغ از بهر تاریکی نگهدار،برادر طالعی؛ از فدوی گفتن!◄

پازل براندازي و تكهء سرنوشت ساز

همزمان با روزهايي كه مردم از آن به نام "دهه زجر" ياد مي كنند و من مي پسندم كه به آن روزهاي "خليفه سازي" – يا گودبرداري براي پستوي خليفه پروري - نام دهم، ناگهان كتابي منتشر شده كه در آن به روشني آمده كه "‌خميني" دستور ترور "پاپ" پيشين را داده است. نويسندهء كتاب اصلاً آدم گمنامي نيست، سهل است كه واقعاً دست به اين ترور يازيده و براي امري كه ناموفق مانده، مدتي هم در زندان خوش گذرانده است. اين خبر روز شنبه در رسانه هاي تركيه مطرح شد كه "محمد علي آقجا" اخيراً كتاب خاطرات اش را نوشته و در آن به صراحت آورده كه دستور ترور "پاپ ژان پل دوم" را خميني صادر كرد و من هم مجري آن شدم. زيرا او به من "بهشت" را وعده داد.◄

ترکیب متنوع اصلاح طلبان انتخابات محور

اصلاح طلبی پارلمانتاریست و رفورم یک روش است و مصادیق متفاوتی به خود می گیرد. هر کس به این شیوه رفتار کند و پایبند به الزامات آن باشد می تواند اصلاح طلب خوانده شود ولو نیروی جدید بوده و یا سابقهء قبلی نداشته باشد. اصلاح طلبی در تیول و انحصار هیچ فرد و گروه خاصی نیست... اما در این میان ضروری است تا مرزهای شبه اصلاح طلبی و اصلاح طلبی مشخص شود. شبه اصلاح طلبان جریانی است که حضوری جدی در معادلات قدرت و رقابت های سیاسی ندارد بلکه به عنوان امر تزئینی و دکوری در صحنه های انتخاباتی از سوی حاکمیت مورد استفاده قرار می گیرد تا تکثری کاذب در انتخابات را به نمایش گذارد. تفکیک و تمایز در این حوزه برای شفافیت، تبیین درست فضای سیاسی و تنوع و تکثر موجود نیرو های سیاسی در ایران لازم است.◄

وصف حال ایران و مسائل مبرم

نیروهائی که شعار «انتخابات» را مطرح می کنند، درک ها و هدف های بسیار متفاوتی از طرح آن دارند. اصلاح طلبان حکومتی بدون یک پایگاه اجتماعی فعال و در صحنه، با پشت پا گذاشتن بر کلیه پرنسیپ های سیاسی و اتخاذ یک "پراگماتیسم" بی مورد و واقعاً شرم آور شرکت خود در انتخابات را از رژیم گدائی می کنند. عده دیگری از اصلاح طلبان با درک اینکه جنبش سیاسی در موقعیت رکود بسر می برد و با درک اینکه شورای نگهبان کاندیدهای اصلاح طلبان را تأیید صلاحیت نخواهد کرد، فکر می کنند با ارائهء لیستی از کاندیدهای اصلاح طلب همانند انتخابات سال 88 خواهند توانست بازار انتخابات را گرم کرده، مردم را به صحنه آورند؛ بلکه شاید وقایع خرداد 88 دوباره تکرار شده و رژیم مجبور شود برای آن هزینه بپردازد.◄