سايت اينترنتی

انجمن سکولارهای سبز تورنتو

دوستدار، هابرماس،

و معركه‌گیران اسلامی!

ایراندخت دل آگاه

مگر نه آن كه آرامش دوستدار را فردی می‌دانند كه «گرفتار ابتذال اندیشه‌ای شخصی» است؟ چرا با نقدهای سازنده خویش مانع نمی‌شوند كه دیگری یا دیگرانی به ورطه‌ای بیفتند كه به زعم‌شان آرامش دوستدار افتاده است؟ همان ورطه‌ای كه به گفته‌شان موجب «داوری‌های مغشوش و اصالت انگارانه دربارهء اسلام و ایران، و  تخیلات ساده انگارانه و اغلب مضحکی دربارهء مسلمانان، ایرانیان، دین، و مدرنیته» شده است و «می‌بایست از ذهنی تلخ و کین ورز برخاسته باشد». چرا قلم «روشنگر و توانایشان» را دربارهء اندیشه‌های این فیلسوف كه دارای «ذهنی مملو از احساس حقارت و نفرت از خویش است» به كار نمی‌گیرند؟ اگرچه لابد با نوشتن این نامه به هابرماس آن قلم را به كار گرفته‌اند كه جوانان آگاه ایرانی را – كه دیگر نمی‌خواهند به سادگی خودشان را به بال دوم جمهوری اسلامی كه همچون بال دیگرش سیاهرنگ است، بسپارند – از فرو افتادن به دام آرامش دوستدارها باز دارند! كاری كه در سال‌های اخیر در بارهء هركسی كه آمد و سخنی گفت غیر از آنچه مورد نظر آقایان است، انجام داده و می‌دهند.>>>

به گزینهء حکومت سکولار هویت دهیم

مهيار فرآورده

جنبش آزادیخواهی مردم ایران، خط و مرزهایی را که سی و دو سال بر جامعه تحمیل شده بود در نوردیده و امروز حتی در روستاها مردم می دانند دنیا دست کیست و از مطالبات برحق خویش کوتاه نخواهند آمد. وقتی پس از سی و دو سال عدم ارتباط با ایالات متحده، آگاهی ایرانی ها در مورد آن کشور بیشتر از دانش آمریکائی ها در مورد ایران باشد، بنظر نمی رسد اکثریت این مردم بیایند و باز زیر پرچم اصلاح طلبی سینه بزنند، حتی اگر سبزش یک سبز خوشرنگ باشد. هویت دادن به گزینهء حکومت سکولار بویژه از آنجا اهمیت دارد که عده ای همچنین می کوشند تا باز با تکیه بر گزینهء دینی بساط تازه ای بگسترانند.>>>

مهمترین مسئله این است که مردم، چیزی را که متعلق به خودشان و سرزمین شان است به شکل ملموسی حس می‌کنند. نمونه‌اش اینکه پس از ده روز که منشور به ایران رفته بود خانم «اردکانی»، رئیس موزه‌ی ایران باستان در مصاحبه‌ای گفته بود ظرف ده روز، چهل هزار بازدید کننده برای دیدن منشور مراجعه کرده بودند. یعنی به‌طور متوسط روزی چهارهزار نفر رفتند و برای دیدن منشور کورش صف بستند. خب این خیلی روی مردم اثر بهتری می‌تواند داشته باشد. فکر می‌کنم این مردم و همه‌ی کسانی که این سال‌ها در سراسر دنیا روز کورش را برگزار کردند، حق داشته باشند که برای کورش روز خاصی داشته باشند و چه روزی بهتر از روزی که او این منشور را صادر کرده است!>>>

منشور کورش

و  مساله ی زن ايرانی>>>

طبرزدی درست عمل کرده است

دفاع کامل و بدون قید و شرط آقای خامنه ای از نیروی مقاومت بسیج و الهی نامیدن این نیروها بار دیگر نقش پر رنگ و واضح رهبر جمهوری اسلامی در سرکوب های پس از انتخابات را نشان داد. به نظر من، مهمترین هدف خامنه ای در حمایت از بسیج "دادن روحیهء خشونت و مقابله جویی" به آنان در برابر مردم و ناراضیان است. برخلاف کسانی که خامنه ای را در "حصار" سپاه و بسیج می دانند، من خامنه ای را "فرمان دهنده" ی این نیروهای سرکوب گر می دانم. اساساً فضای اختناق زدهء کنونی کشور حاصل و چکیدهء نظرات شخص آقای خامنه ای است. آقای خامنه ای به وضوح جلوی هرگونه اصلاحات را در دوران محمد خاتمی گرفت و بیست میلیون رای مردم را مسخره کرد، با پایگاه دشمن نامیدن مطبوعات فضای رسانه ای ایران را یکسویه کرد، و با دادن حکم حکومتی به مجلس ششم نارضایتی خود از جریان آزاد اطلاعات را عریان نمود، و با فریفتن هاشمی رفسنجانی در سال 84  قدرت را به حراستی ها و بسیجی های طرفدارش واگذار کرد. احمدی نژاد مطلوب ترین رییس جمهور برای خامنه ای است زیرا هر آنچه در دولت محمود احمدی نژاد صورت گرفته آرزوها و آمال خامنه ای بوده و هست. از سیاست خارجی تهاجمی و دشمن تراش گرفته، تا بستن نشریات منتقد، تا به زندان افکندن معترضین، تا ندادن حقوق کارگران، و تحت فشار گذاشتن دانشجویان، تمام جزء سیاست های اصلی رهبر جمهوری اسلامی بوده است. از دید من، سخنان آقای خامنه ای در قم، چه آنجا که مردم ایران را "میکرب سیاسی" نامید و چه از بسیج به عنوان دست قدرت الهی نام برد، همه نشانگر یک حقیقت است و آن این که متهم واقعی تمام قتل های سیاسی و شکنجه ها و زندانی کردن ها و تورم و بیکاری و فقر و فاقه و شکاف طبقاتی در ایران امروز نظریهء ولایت فقیه و در مرتبه بعدی شخص آقای خامنه ای است. به نظر من، شکایت حشمت الله طبرزدی ازخامنه ای، آن هم از درون زندان، به درستی مجرم اصلی را نشانه گرفته است. به نظر من، باید نهضتی جهانی علیه دیکتاتوری خامنه ای به راه انداخته و به جای هدف گیری عناصر دست چندمی مانند احمدی نژاد و قاضی مرتضوی، "شخص خامنه ای" را تحت عنوان جنایت علیه بشریت وارد میدان نقد و مبارزه کرد. سخنان اخیر خامنه ای در قم واضح ترین شکل استبداد دینی و روشن ترین وجه فساد در قدرت را به نمایش گذاشت و امیدوارم حجت را بر بسیاری تمام کرده باشد.

نظام‌های دینی و روشنفکران دینخو

نمایشگاه منحصر به فرد «جامعه و جنایت: هیتلر و مردم آلمان» تلاشی است برای یافتن پاسخ به پرسش‌های زیر از جمله در میان نامه‌هایی که از سوی رژیم نازی نگاهداری می‌شدند و اتحاد شوروی پس از جنگ جهانی دوم آنها را به غنیمت برد و اینک در «موزه تاریخ آلمان» در شهر برلین در دسترس همگان قرار گرفته است: «چگونه هیتلر امکان ظهور یافت؟ چگونه هیتلر و نازی‌ها که مسئول جنگ، جنایت و پاکسازی قومی بودند، توانستند به یک مقبولیت گسترده در آلمان دست یابند؟ چرا بسیاری از آلمانی‌ها حاضر بودند با تبعیت از «رهبر» فعالانه از دیکتاتوری نازی‌ها پشتیبانی کنند؟» >>>

بن بست های مکرر در دیپلماسی با جمهوری اسلامی

درخواست اتحادیه اروپا و ایالات متحده از جمهوری اسلامی ایران برای بازگشت به میز مذاکره یکی از همان اشتباهات استراتژیک غرب در برخورد با حکومت اسلامی است. زیرا تفاوتی که حکومت اسلامی با کشورهایی نظیر جمهوری بولیواری ونزوئلا یا جمهوری بولیوی دارد آن است که تعارض اين حکومت با غرب و فلسفهء سیاسی حاکم بر آن (دمکراسی) است که نوعی تعارض بنیادین و موجودیتی است. در حالی که کشورهایی نظیر ونزوئلا خواهان نقشی بیشتر در بازی های جهانی هستند و با برخی "سیاست های ایالات متحده" دارای تعارض منافعی و موقت هستند. حال آنکه، همان طور که رهبر حکومت اسلامی چندین بار تاکید کرده، اين حکومت ذات مبانی و ارزش های حاکم در غرب را نه تنها نمی پذیرد بلکه، با تقویت افراط گرایی اسلامی، سعی در به چالش کشیدن نظم بین الملل دارد. ممکن است حکومت اسلامی به طور "تاکتیکی" خواهان  انجام "دیپلماسی پنهان" با غرب باشد ولی منظور حکومت اسلامی از مذاکره با غرب "حل مشکلات فی مابین" نبوده و نیست (تجربه سی ساله). من برای مدعای خود دلائل متعددی دارم. یک نمونهء اصلی آن پدید آوردن فاجعهء گرونگان گیری است. در حالی که جمهوری اسلامی می توانست طبق عرف دیپلماتیک خواهان خروج سفیر آمریکا از ایران بعنوان عنصر نا مطلوب شود، با غوغا سالاری و هیاهو و نادیده گرفتن تمام  قوانین بین المللی، دیپلمات های آمریکایی را بیش از یک سال گروگان گرفت تا، علاوه بر تنش آفرینی، چهرهء مذاکره ناپذیر خود را به جهان نشان دهد. امروز نیز، برخلاف تصور خانم کاترین اشتون و خانم هیلاری کلینتون، رهبر حکومت اسلامی، که مسئول اصلی پروندهء هسته ای ایران است، هرگز تن به مذاکرات "جدی" ،"با دستور جلسه" و "اعتماد آفرین" نخواهد داد و اگر هم با اکراه بر سر میز گفتگو حاضر شود با بهانه جویی و خلف وعده مانند دفعات گذشته میز مذاکره را ترک خواهد کرد آقای خامنه ای (احمدی نژاد در این پرونده به نظر من ویترین است و بس) با برنامه ریزی مشخصی کشور را در مسیر تهدید و تنش قرار داده و به عمد با تحریک طرف های درگیر در پروندهء اتمی، رسیدن به تفاهمی که دو طرف را راضی کند را به عقب می اندازد. به گمان من اگر غرب می خواهد این دور از مذاکرات را کمی جدی تر برگزار کند جا دارد از شخص خامنه ای درخواست کند که مشخصاً "نمایندهء رهبر جمهوری اسلامی" مذاکره کنندهء ارشد ایران باشد زیرا تجربه نشان داده افرادی مانند سعید جلیلی که به عنوان"دبیر شورای عالی امنیت ملی" و نه "نماینده رهبر" وارد گفتگو می شوند و هر تعهدی را که در کشور میزبان  گفتگوها بدهد به سادگی در تهران توسط آقای خامنه ای کان لم یکن می گردد و دور دیگری از دیپلماسی شکست می خورد. و چون آقای خامنه ای در پروندهء هسته ای "منافع ملی بلند مدت کشور ایران" را لحاظ نک، نیازی نمی بیند که به راه حلی میانی تن در دهد و بازی برد- برد را برای این موضوع انتخاب کند (راه حلی که هم ایران از انرژی هسته ای استفاده کند هم بازیگران جهانی نگرانی عمده ای بابت این مساله نداشته باشند).