اميدواريم برسد آ‌ن روزی‌ که‌ هیچکدام خود را ایرانی تر از دیگری‌ ندانیم

گفتگو با مصطفی هجری، دبیرکل حزب دموکرات کردستان ایران

سیروس ملکوتی

تاريخ انتشار: 21 اسفند 1389 -  12 مارس 2011

اینکه‌ شماری‌ از فعالین سیاسی‌ کرد بدیل «استقلال» را مورد نظر دارند، بیشتر در رابطه با اعمال سیاست های‌ سرکوبگرانه‌ و تبعیض علیه‌ مردم کرد بوده‌ است و هر اندازه‌ این نوع سرکوب و تبعیض ها شدیدتر و دامنه‌دارتر شوند، قوهء‌ گریز از مرکز نیز نیرومندتر می‌شود. به‌ همین دلیل، «استقلال طلبی»‌ در میان دیگر ملیت های‌ ایرانی‌ به‌ مراتب برجسته‌تر شده‌ است. ما، ضمن احترام به‌ این دیدگاه ها، در رابطه با "حق تعیین سرنوشت ملل" خواهان حکومت دمکراتیک فدرال در ایران هستیم و از جانب این گروه ها‌ نیز مورد انتقاد قرار داریم ولی‌، با وجود همهء‌ این مشکلات، هنوز در میان کردهای‌ ایران خواست «خودمختاری‌ برای‌ کردستان در چارچوب ایران فدرال» گرایش غالب است... حال اگر برخی‌ از هموطنان، خواست های‌ سیاسی‌ دمکراتیک ما را تجزیه‌ طلبی‌ می‌پندارند و در این رابطه‌ انواع تهمت های‌ ناروای‌ دگر به‌ ما کردها یا به‌ حزب ما می‌زنند ناشی‌ از کج فهمی‌ آ‌نها از دمکراسی‌ و تقسیم قدرت مرکزی‌ است که‌ ما امیدواریم با کار روشنگری‌ بیشتری‌ از سوی‌ ما و سایر مدافعین حکومت فدرال این سوء تفاهمات بر طرف شوند، و برسد آ‌ن روزی‌ که‌ هیچکدام خود را ایرانی تر از دیگری‌ ندانیم و بدین بهانه‌ بر ادامهء‌ تبعیض ها و ستم ها علیه‌ کردها و سایر ملیت های‌ ایرانی‌ پای‌ نفشاریم و همدست و همراه‌ رژیم های‌ توتالیتر نباشیم.>>>

ادامه حیات در چهارچوب مرزهای ایران برای ملت کرد غیر ممکن شده!

بیانیهء جمعی از آزادیخواهان و فعالین مدنی کردستان

جهت گیری خصمانهء اپوزسیون پان ایرانیست، از راست و چپ و کمونیست و اسلامی، نسبت به این توافقنامه نشان داد که ضدیت با ملت کرد و سرکوب جنبش آزادیخواهی این ملت مبارز در صدر برنامهء این جریانات قرار دارد، و هنگامی که بحث بر سر حقوق ملت کرد باشد، همگی اختلافات گذشته خود را کنار نهاده و سرکوب مبارزات حق طلبانهء ملت کرد تبدیل به هدف مشترک و مقدسی خواهد شد که بهانه اش حفظ تمامیت ارضی ایران است! بدین دلیل ما به این نتیجه رسیده ایم که ادامهء حیات در چهارچوب مرزهای ایران برای ملت کرد غیر ممکن شده است، چرا که ملت کرد هم از طرف رژیم جمهوری اسلامی و هم از طرف اپوزسیون این رژیم مورد تهدید است. این بدان معنی است که با فروپاشی رژیم جمهوری اسلامی، دور دیگری از سرکوب ملت کرد از طرف اپوزسیون امروزی و حاکمان فردای ایران شروع خواهد شد. لذا ما امضا کنندگان این بیان نامه بر حق تعیین سرنوشت ملت کرد و حاکمیت کرد بر سرنوشت خود تأکید کرده، و برای جلو گیری از تکرار فجایعی که در مدت هشتاد سال اخیر در کردستان رخ داده است، خواهان برگزاری رفراندوم در کردستان با نظارت سازمان های بین المللی و مجامع بشر دوست به منظور تعیین حاکمیت سیاسی آینده کردستان هستیم.>>>

نه ‌التزام به‌ «تماميت ارضی» که ‌تعهد به‌ «حق تعيين سرنوشت»

دربارهء ‌بيانيه‌ء جمعی از فعالين ايرانی پيرامون ‌موافقتنامه‌ احزاب کردستان

ناصر ايرانپور

ايران متعلق به يک درک معين سياسی نيست، همه محق اند باورهای سياسی و دستگاە فکری و واژەای خود را داشته باشند. اما آنچه امضا کنندگان بيانيه مطالبه می‌کنند، صرف‌ نظر از محتوای آن، به لحاظ منش نيز ضد دمکراتيک می‌باشد؛ آنها از احزاب کردستان می‌خواهند به‌ خود سانسوری و خود انکاری مبادرت ورزند و در ضديت با آنچه هائی درآيند که دليل وجودی‌شان را تشکيل می‌دهد! بايد تصريح کرد که جنبش کردستان يک «جنبش رهائی ‌بخش ملی» می‌باشد، کرد به مثابه يک ملت، برخوردار از ارادەء سياسی در شمايل احزاب متفاوت، از حق ذاتی تعيين سرنوشت خود برخوردار می‌باشد و صد البته اين حق شامل تشکيل حاکميت ملی کردستان می‌باشد. اين حق از نظر هيچ نيروی کردی ـ از چپ تا راست، از دمکرات تا سوسياليست ـ مصالحه ‌پذير نيست.>>>

حمله به احزاب کردی را متوقف کنید!

يادداشت سياسی سايت اخبار روز

ما با نگرانی نظاره گر گسترش تبلیغات خصمانه علیه حقوق ملی مردمان این سرزمین و احزاب سیاسی آنان هستیم؛ تبلیغات خصمانه ای که به نام «مبارزه با تجزیه طلبی» و «دفاع از تمامیت ارضی» به ویرانی باقی ماندهء اعتماد متقابل و امکانات همزیستی مسالمت آمیز مردمان ایران در چارچوبهء کشور ایران، مشغول است. صدور بیانیه ها، ردیف کردن اسامی، اعلام آستان بوسی به حضور دیکتاتور حاکم بر ایران جهت مقابله با «تجزیه طلبی»، بخشی از سیاست به شدت غیرمسئولانه ای است که در حال پاره کردن آخرین رشته های پیوند میان مردم ایران، و ایجاد زمینه های واقعی تجزیه کشور می باشد.>>>

آنانکه‌ "سرآغاز هر کارپایهء سیاسی را حفظ استقلال و تمامیّت ارضی ایران می دانند" به‌ تکرار تاریخ پر از جنگ، خونریزی و اعمال خشونت کمک می کنند. تکرار سیکل نافرجامی که‌ بجز تباه‌ کردن زندگی نتیجه‌ای در بر نخواهد داشت. اگر این اندیشمندان چنین می نوشتند: "سرآغاز هر کارپایه‌ سیاسی حفظ دمکراسی، دیالوگ، درک متقابل و احقاق حقوق همه‌ء آحاد مردم خواهد بود" نوید دیگری به‌ مردمان این سرزمین دیکتاتور خیز و دیکتاتور پرور می دادند. گرفتار شدن در فرهنگ و ایده‌های کهن این سرزمین، کارپایهء‌ سیاسی مناسبی پیش رو نخواهد گذاشت. دیکتاتوری اسلامی و شاهنشاهی محصول همین کارپایه‌ است، خود را در چنین کارپایه‌ای یافتن سئوال برانگیز است.>>>

بهزاد خوشحالی

این نوشتار در پی آن است که با تبیین هفت جنبهء دمکراسی، یعنی "برابری"، "روابط"، "تبادل نظر"، "دانش"، "تنوع"، "دمکراسی درونی" و "دمکراسی به مثابه زنجیرهء تشکیل دهندهء جامعه"، در نهایت نشان دهد که اپوزیسیون ایرانی نمی تواند، با رویکرد کنونی، قواعد دمکراسی را به طور کامل در مناسبات، گفتگوها، تصمیم سازی ها و اقدامات لحاظ کند و بدین ترتیب نمی توان به چارچوبی ضابطه مند برای گفتگوی ملیت های ایرانی بر اساس "قواعد دمکراسی" با "اپوزیسیون ایرانی" امیدوار بود.>>>

آیا شما هم «نیمکت» دارید؟

مطلب وارده

روزی لویی شانزدهم در محوطه ي کاخ خود مشغول قدم زدن بود که سربازی راکنار یک نیمکت در حال نگهبانی دید؛ از او پرسید «تو برای چی اینجا قدم می زنی و از چی نگهبانی میدی؟» سرباز دستپاچه جواب داد «قربان من را افسر گارد اینجا گذاشته و به من گفته خوب مراقب باشم!» لویی، افسر گارد را صدا زد و پرسید «این سرباز چرا این جاست؟» افسر گفت «قربان افسر قبلی نقشهء قرار گرفتن سربازها سر پست ها را به من داده من هم به همان روال کار را ادامه دادم!» مادر لویی، پسرش را صدا زد و گفت «من علت را می دانم. زمانی که تو 3 سالت بود این نیمکت را رنگ زده بودند و پدرت به افسر گارد گفت نگهبانی را اینجا بگذارند تا تو روی نیمکت ننشینی و لباست رنگی نشود! و از آن روز 41 سال می گذرد و هنوز روزانه سربازی اینجا قدم میزند!» آری، هميشه چنين است، علت وجودی تاریخی یک عمل، دلیل و ضرورت انجام آن، تمام می شود ولی عمل ِ فاقد منطق، به صورت یک تکرار بی معنی، شاید به صورت یک عادت و یا سنت، همچنان ادامه می يابد! براستی، آیا شما هم این نیمکت را در رفتار خود، خانواده و جامعه مشاهده می کنید؟

ايرانيان به کجا می گريزند؟

مطلب وارده

طبق ارزيابی ارگان های رژيم اسلامی: «بیشترین تعداد مهاجرین ایرانی، با یک میلیون و 400 هزار نفر جمعیت، مربوط به کشور آمریکاست و، بعد از آن، امارات متحدهء عربی قرار گرفته که 800 هزار ایرانی را دارد. انگلیس و کانادا هر يک با 410 هزار، آلمان با 210 هزار، فرانسه با 155 هزار، و سوئد با 110 هزار ایرانی بیشترین کشورهایی هستند که ایرانیان در آنجا حضور دارند». بنابراين، می توان نتيجه گرفت که، به‌ يمن حکومت اسلامی، و طبق اقرار خود رژيم، قريب 3,100,000 ايرانی زندگی در غرب را به‌ ايران ترجيح داده‌اند. توجه‌ شود که‌ غير از ايرانيان مقيم امارات متحده‌ عربی (که‌ اينان نيز زندگی سبک غربی دارند) بقيه‌ء مهاجران ايرانی در کشورهای غيراسلامی و سکولار زندگی می‌کنند.

در حاکمیت ملت رعایت حقوق اقلیت‌ها اجتناب ‌ناپذیراست و در یک نظام دموکراتیک هر کس بدون در نظر گرفتن رنگ پوست، خون، زبان و فرهنگ باید از حقوق برابر برخوردار باشد و بتواند در موقعیت‌ها و مسئولیت‌های اداره مملکت بدون کوچکترین تبعیضی مشارکت کند. در ایران بعلت نبود آزادی و دموکراسی اقلیت‌ها نتوانستند از شکوفایی لازم فرهنگی برخوردار شوند. اما این استبداد فقط بر آنان اعمال نشده است بلکه تمرکز قدرت تصمیم گیری در شهرهای بزرگ ایران یکی از مهمترین عوامل پایمال شدن حقوق دموکراتیک اقلیت هاست. تمامی دهات و شهرهای دورافتاده از مزایای لازم فرهنگی و علمی محروم بوده و هستند. حاکمیت ها، استبداد را فقط در مورد یک یا چند گروه از اقوام ایرانی اعمال نکرده و استبداد فقط شاخصهء قومی نداشته است...>>>

حفظ استقلال و تمامیّت ارضی ایران، سرآغاز هر کارپایۀ سیاسی است!

بيانيهء جمعی در مورد توافق‌نامه کومله و حزب دمکرات

توافق‌نامۀ مشترک رهبریِ دو سازمان "حزب دموکرات کردستان ایران" و "کومله"، که به تاریخ اول ژوئن 2012 منتشر شد، ما امضا کنندگان این بیانیّه را بر آن داشت که مرزبندی روشن و قاطعِ خود را با این توافق‌نامه، که آشکارا زمینه‌ای برای تجزیه و تلاشی ایران است اعلام کنیم. به باور ما، تدوین‌کنندگان توافق ‌نامۀ مشترک حزب دموکرات کردستان ایران و کومله، با طرحِ برخی از مباحث، بی هیچ پرده‌پوشی چارچوبِ نظری و سیاسی تجزیۀ ایران را ارائه کرده‌اند. طرح تزهایی مانند "جنبش رهایی‌بخش ملت کرد در کردستان ایران" و این نظر که: «حقوق سیاسی ملت کُرد که در رأس آنها حق تعیین سرنوشت قرار دارد» و از آن روشن‌تر، پیشنهاد "فدرالیسم ملی – جغرافیایی" به عنوان "شعار اصلی و برنامۀ سیاسی" با تکیه بر "ملیت‌های ایران فدرال" گواهی بر این طرز فکر است.>>>

«الیت ِ» ایران منتظر دول بیگانه است

شهرام فریدونی

اکثریت قریب به اتفاق مفسرین و مدعیان اپوزیسیون اذعان دارند که رژیم ج.ا بزودی، یا بواسطه آتش افروزی ها و تحریکات بیگانگان و متعاقباً برافروخته شدن شعله جنگ خانمان سوز (حملهء خارجی) نابود خواهد شد و يا، حتی اگر دول خارجه هم آن را به حال خود رها کنند، بعد از 33 سال حماقت و جنایت، آنقدر فرسوده، ناتوان و منفور شده است که خود از درون از هم خواهد پاشید (فروپاشی درونی). اما همین مخالفین که ساعت ها می توانند در خصوص اینکه کدام احتمال امکان پذير تر است سخنرانی کنند، هیچکدام نمی توانند وجود این تناقض را در افکارشان توضیح دهند که اگر خودشان به وقوع گریزناپذیر یکی از  این دو سناریو اعتقاد دارند، چرا کاری نمی کنند؟>>>

نفت روی اختلافات مذهبی از بمباران اتمی نتیجه بخش تر است

مقاله ای بر بنياد تفسیر «اشپیگل» ۳۶

گزینش و ترجمه رضا نافعی

از یک میلیارد و چهارصد میلیون مسلمان جهان 10 تا 13 درصدشان شیعه هستند. 90 درصد از مردم ایران، 70 درصد از بحرینی ها، 60 در صد از عراقی ها، و 35 درصد از کویتی ها، شیعه هستند. در عربستان هم 10 درصد جمعیت کشور شیعی مذهب است. کارل مارکس گفت «مذهب تریاک توده هاست». ولی امروز، برای آنها که حاضر به زد و خورد باشند، نقش کوکائین را بازی می کند: مذهب بهترین وسیله برای بجان هم انداختن گروه هاست...>>>

از «کلمات الحمار»

تا «آن يکی پرسيد اشتر را که هی..!»

حمیدرضا رحیمی

وزير ارتباطات و فناوری اطلاعات در همايش ائمه ی جمعه كشور گفت که "تا پايان سال جاری كليهء امامزاده های كشور به اينترنت پر سرعت مجهز مي شوند". رضا تقی پور، ضمن اعلام اين خبر افزود: "تاكنون بيش از هزار و دويست امامزاده به اينترنت پر سرعت يک مگابيت مجهز شده اند و انتظار داريم اين رقم تا شش ماه آينده به بيش از بيست هزار برسد." ايشان با اشاره به ثبت رسمی سی و دو هزار امامزاده در كشور گفت: "صحبت هايی با مسئولين يكی از سرويس دهنده های وبلاگ فارسی داشته ايم؛ قرار بر اين شده كه براي هر امامزاده يک وبلاگ نيز ايجاد كنيم تا زائرين بتوانند آمار و اطلاعات خود را در آن ثبت كنند زيرا اين موضوع سبب صرفه جويی در وقت حاجت مندان خواهد شد. به عنوان مثال فردی كه داراي يک مشكل خاص است مي تواند با جستجو در وبلاگ ها دريابد كه براي حاجت گرفتن بايستی به كدام امامزاده مراجعه كند!">>>

تمامیت ارضی ایران بحث و مجادله ندارد!

الاهه بقراط

جمعه گردی های اسماعيل نوری علا

«تبعيض» زايشگاه نيروی گريزاننده ای در آدميان عادی است که چون نمی توانند تبعيض کننده را بشکنند خود از حوزهء اعمال نفوذش بيرون می روند. و اين «خروج» چيزی جز «جدائی از قلمروی قدرت سرکوبگر» نيست. اما اگرچه ميل به جدا شدن می تواند به «جدائی» بيانجامد، اين جدائی متضمن و متعهد به تحقق هيچ نتيجهء خاصی نيست. يعنی ميل به گريز و جدائی اغلب کور است و چشم بر آينده ندارد و فقط چون حال را نمی پسندد، ماجراجويانه از آن جدا می شود.>>>

همیشه خائن ترین افراد به هر ملکی، ناسیونالیست های افراطی بوده اند. به راستی چه کسی از هیتلر، صدام و موسولینی وطن پرست تر بوده است؟ و چه کسی از اين نام برده شده گان بیشتر به وطن اش خیانت کرده است؟ من خیانتکار تر از صدام، هیتلر و موسولینی نسبت به وطن شان کمتر در تاریخ دیده ام. همهء این افراد می خواستند تحت تاثیر عقده های درونی خود به وطن شان خدمت کنند ولی نتیجه چیز دیگری شد و آن چیزی نبود جز کشتار و نسل کشی های زجرآور و در نهایت خیانت به قاموس انسانیت. و اما روی دیگر سکه؛ گروه هایی که برخی دیگjeر از اقوام ایرانی را نمایندگی می کنند نیز متاسفانه، واکنشی همسان در تقابل با ناسیونالیست های افراطی در پیش گرفته اند، و درست رفتاری یکسان با ایشان را بر گزیده اند، یعنی ناسیونالیسم قومی.>>>

فراخوان برای همبستگی

رضا پهلوی

در این لحظات سرنوشت ساز که سرزمین مان ایران با آن روبروست، وظیفه و رسالتی تاریخی بر دوش یکایک ما ایرانیان قرار گرفته است که با الهام از یک جنبش فرامسلکی و فراحزبی به عنوان یک خانواده بزرگ و کُهن، دین خود را به میهن ادا کنیم. زمان آن رسیده است که با همیاری و یکدلی، و با تکیه بر ارزش های والای انسانی بر پایهء اعلامیهء جهانی حقوق بشر، جهت استقرار حاکمیت ملی در ایران آنچه در توان داریم بکارگیریم. در این راستا بایسته است که همهء نیروها و کُنشگران سیاسی فعالانه با ارائهء برنامه ها و پیشنهادات شفاف و عملی برای تشکیل یک بدیل دموکراتیک در مقابل حکومت تمامیت خواه جمهوری اسلامی به همدیگر یاری رسانند. رسالت امروز ما، صرف نظر از سلیقه ها و عقاید و آرمان های سیاسی، آغاز یک حرکت نهایی به سوی آزادی، صلح، امنیت و رفاه و سربلندی ایران زمین است. من نیز به سهم خود آماده ام برای پیش برد این هدف ملی با همه نیروها هم فکری و از آنها پشتیبانی نمایم.>>>

شاهزاده رضا پهلوی و امر حیاتی رهبری

غلامعلی امیرابراهیمی

من بر این باورم که، با توجه به نگرش های ایشان در عرصهء مبارزاتی و عدم تمکین شان در ورود مستقیم در امر ایجاد یک نهاد رهبری و سخنان نوشته شدهء ایشان در متن فراخوان شان، بسیار لازم است که شاهزاده در این خصوص تجدید نظر کلی و مثبت کرده و توجه نمایند که مسئلهء «هم فکری و یا پشتیبانی» ايشان لازم اما کافی نبوده و نیست. ايشان بايد، با دارا بودن آن همه توانمندی، سکان رهبری را در دست گرفته و در جهت بوجود آوردن یک تشکیلات مصمم و قاطع برانداز گام های عملی ابتدایی را بردارند. همهء ما و ایشان نیک می دانیم که، بدلایل بسیار و نیز با توجه بشرائط پیش آمدهء سیاسی، افراد و یا رهبران دیگر، از هرگونهء نحله فکری سیاسی، توان این گره گشایی را نداشته و نخواهند داشت و لازم است که تا دیر نشده سکان کشتی در دست ناخدایش قرار گیرد.>>>

ائتلاف ملیت های ایران همچون آلترناتیوی بزرگ و واقعی

جهانبخش خوش هیکل

کنگرهء مليت های ايران فدرال امروز تنها جبھهء منسجم و متشکلی است که توانسته است بیشترین احزاب و سازمان های غیر فارس را حول محور خود جمع کند و این کنگره در زمینهء مبارزه با جمهوری اسلامی می تواند رفته رفته به تنها آلترناتیو کارا و جدی تبدیل شود و نقشی کلیدی و اساسی در آینده سیاسی ایران بازی کند. شرکت احزاب و سازمان های مليت فارس و تشکلات سراسری دموکرات و مترقی در کنگرهء ملیت های ایران فدرال، که متشکل از تشکلات سياسی با پایگاه توده ای و سابقهء مبارزاتی طولانی مي باشد می تواند آن را تبديل به قوی ترين آلترناتيو سياسی در مقابل رژيم جمھوری اسلامی کرده و تضمينی پايدار برای ايجاد دموکراسی و حفظ يکپارچگی ايران پديد آورد۔>>>

برای پی بردن به مسئولیت ما ايرانيان، توجه به این نکته ضروری است که اگر حمایت های حکومت آخوندی نبود، رژیم بشار اسد حداکثر بیش از دو - سه ماه دوام نمی آورد و شمار کشته شدگان مردم سوریه از کشته شدگان تونس و مصر – حداکثر 1000 نفر – فراتر نمی رفت. در این مورد، بیانیهء نویسندگان، هنرمندان و روزنامه نگاران عضو "کانون نویسندگان سوریه"، "تشکل هنرمندان و مبدعین برای آزادی سوریه" و "کانون روزنامه نگاران سوریه"... با این عبارات خطاب به ما به پایان می رسد که: «انتظار می رود خطاب به رژیم حاکم بر ایران بگویید: به نام ایرانیان، مردم سوریه را نکشید»!>>>

خاطرهء جالبی از آیت الله بروجردی

از ميان خاطرات صادق طباطبایی

در یکی از روزهای بهار سال 1331که نوجوانی 9 ساله بودم، گروهی از طلبه‌های جوان و سیاسی از تهران عازم قم شده بودند تا با آیت‌الله بروجردی دیدار کنند. طلبه‌ء جوانی که بعدها فهمیدم نواب صفوی بود سخنان تندی ایراد می‌کرد که هیچ چیز از آن در خاطرم نمانده است. بعدها خبردار شدم که نواب و یاران اش قصد دیدار با آیت‌الله بروجردی را داشتند که ایشان آن ها را نپذیرفته بودند. از پدرم شنیدم که چند روز بعد که اصحاب آیت‌الله بروجردی، از جمله پدرم، در محضر ایشان بودند، یکی از بزرگان و از مدرسین حوزهء (ظاهراً پدر آیت‌الله فاضل لنکرانی، مرجع معاصر) علت این رفتار را از آقای بروجردی سوال کرده و می‌پرسد چرااین افراد را که خواهان «حکومت اسلامی» هستند، نپذیرفتید؟ ایشان در جواب می‌گویند: «این آقایان می‌خواهند شاه را بردارند ولی امثال شما را به جای او بگذارند». شخص دیگری (ظاهراً مرحوم آیت‌الله کبیر) از علمای بزرگ و فقهای برجسته بوده است می‌پرسد «مگر چه اشکالی دارد؟»(بقيه در آرشيو)>>>

بهرام رحمانی

پیرامون توافقنامهء دو حزب کردستان ایران

بیانیهء سازمان جمهوری خواهان ایران

اختلاط و پراکندگی اقوام ایرانی تشکیل اقلیم جداگانه ای از کرد زبانان را در ایران با مشکلاتی مواجه می سازد که منادیان "فدرالیسم ملی- جغرافیایی" بدیده نمی گیرند، و اولین مشکل تعیین این جغرافیاست که به تنش های قومی بین ترک و کرد و سایر قسمت های مختلط کرد نشین دامن خواهد زد. مشکل دیگر ایجاد حکومت ها یا قدرت های خودسر قومی پیش از تحکیم دمکراسی در ایران و انحصار قهر در دست یک دولت قدرتمند دمکراتیک است. با درس آموزی از تجربهء انقلاب مشروطیت و انقلاب اسلامی، به جرات می توان گفت که چنین روندی باعث درگیری های خشونت بار خواهد شد و مسلم است که پیش آمدن این سناریوی تکراری، به دمکراسی نخواهد انجامید. این اندیشه خام را باید از سر بدر کرد که ما نخست "حاکمیت آینده کردستان" را بوجود می آوریم و سپس بر حسب شرایط، بخشی از اختیارات حکومتی را به دولت مرکزی واگذار می کنیم.>>>

توافقنامه ای که حجت را بر ایران و ایرانیان تمام کرد

دفتر سیاسی جنبش آذربایجان برای دمکراسی و یکپارچگی ایران

اندیشهء سست رهبران سازمان های خواهان ایجاد حاکمیت و قانون اساسی جدا از ایران، که اکثریت آنها از شهرهای سنی نشین آذربایجان غربی و کردستان هستند، بیش از اینکه حقوق اجتماعی و فرهنگی و سیاسی مردم نیک سرشت کرد را تامین کند، به آن زیان های جبران ناپذیری وارده کرده و می کند. گفتمان سیاسی و آزادیخواهی مردم شریف و نیک پندار کرد را در محدودهء کوچک و تنگ «فدرال قومی و زبانی» زندانی کرده است. این در شراطی است که جهان با شتاب فراوان بسوی برداشتن مرزها حرکت می کند. “جنبش آذربایجان برای دمکراسی و یکپارچگی ایران” بندهای دو، سه و هشت این توافقنامه ضد تمامیت ارضی و یکپارچگی ملی ایران را بشدت محکوم می کند.>>>

 نغمهء شوم تجزیهء ایران

علی کشگر

شاید برای روشن شدن اذهان آن دسته از گروه‌ها و کسانی که به نام «دیالوگ» یا ایجاد «آلترناتیو آبرومند» با اعضای کنگره ملی کردهای شمال آمریکا توافقنامه فدرال امضا کردند، و نمایندگان سازمان های تجزیه طلب را به کنفرانس های خود، به هزینه نئوکان‌ها و تازگی هم با سرمایه کشورهای عربی از برلین تا پاریس و لندن، و جدیداً هم سوئد و بروکسل دعوت کرده و می‌کنند، و یا برای روشن شدن آن دسته از سازمان هایی که سالیان دراز با نادیده گرفتن مواضع ضد ایرانی این احزاب اعلامیه‌های مشترک سیاسی با آن‌ها صادر و دست اخوت و دوستی به آنان داده‌اند لازم باشد یک بار با هم توافقنامهء مشترک اخیر حزب دمکرات کردستان ایران با حزب کوملهء کردستان ایران را مرور کنیم تا انطباق سخنان آنروزشان با مواضع این توافقنامه آشکار‌تر شود، شاید تا دیر نشده کسان بخود آیند.>>>

مخالف حضور خيابانی بودم و هستم

گفت‌وگو با عباس عبدی

گفتگوگر: محسن مهديان ـ سايت الف

سياست اصلاح طلبی انتقاد از حکومت و کوشش برای اصلاح آن است ولی نه در حدی که به تقابل بيانجامد، تقابل هم نه اينکه شما بگوييد کار ما اشکال نداشته و يک کار منطبق بر حقوق بوده است تقابل يک امر واقعی است که در صحنه عمل رخ می‌دهد... آقای خاتمی رای داد، اولين کاری که حکومت بايد در پاسخ اين عمل آقای خاتمی انجام می‌داد اين بود که محدوديت استفاده از نام ايشان را در مطبوعات بردارد هر چند آن محدوديت هم غيرقانونی است. چرا يک روزنامه نمی‌تواند خبر مربوط به آقای خاتمی را بزند؟ [می گويند] ايشان در مورد زندانيان سياسی صحبت می‌کند؟ مگر قبلاً هم که در حکومت بود در مورد زندانيان صحبت نمی‌کرد؟.. به نظرم رأی آقای خاتمی اثر خود را گذاشت و «اتفاقی اصلاحی» را که در اين چهار ماه می ‌بينميم، تا حدی ناشی از اين رأی است. اين‌طور نيست که مشکلات يک شبه حل شود و اين فاصله و نقار نه تنها برای هر دو طرف نفعی ندارد برای اشخاص ثالث که مردم هستند هم نفعی ندارد. بايد از خود گذشتگی کنند و مسير را تصحيح کنند و جلو بروند.>>>

رابطۀ دین و قدرت در مصر

محمد محق

اکنون و پس از ین تحولات، رو در رویی به صورتی دیگر رخ نموده است. به نظر می رسد که این بار بخت اخوان در چیرگی بر رقیب دیرینه قوی تر از گذشته است. یکی به این دلیل که خشم رسوب کرده در روان مردم بر ضد نظام حاکم گذشته اکنون متوجه سران ارتش به عنوان بقایای آن نظام است، و ضرباتی که بر آن وارد گردد و از صلاحیت های آن بکاهد، مایۀ خشنودی طیف های وسیعی از جامعۀ مصر می گردد... در مصر رابطۀ دین و قدرت همچنان امری چالش بر انگیز است. اختتام این مشکل، مستلزم تلاش تئوریکی برای تعریف نسبت دین و قدرت به شکل عام، و دین و حکومت به شکل خاص است. اخوان بارها گفته است که خواهان حکومت دینی نیست، بلکه حکومتی مدنی می خواهد. با این ادعا کوشیده است مرز خود را با ولایت فقیه و نیز گروه های بنیادگرای تمامت خواه مانند طالبان و القاعده جدا نماید. اما فراتر از این کلی گویی، هیچ تلاش مهمی برای ابهام زدایی از قضیه سامان نداده است تا دیده شود که نهاد دین جایش در کجا است و نهاد قدرت چه نسبتی با آن دارد.>>>

ما استاد سکولار نمی خواهيم!

کامران دانشجو، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری

کامران دانشجو، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با هشدار در مورد وجود "اساتید سکولار" در دانشگاه ها، به انتقاد از وزرای علوم قبل از خود پرداخت و اظهار داشت: "من نشنیدم در این دوران سی و اندی ‌ساله انقلاب، وزیری بگوید که ما استاد سکولار نمی‌خواهیم."  وی با تاکید بر اینکه دانشگاه "جای کف و سوت کشیدن و هو کردن این طرف و آن طرف نیست" گفت: "به نظر من این لاابالی‌گری سیاسی است نه نشاط سیاسی". به گزارش خبرگزاری فارس، آقای دانشجو امروز دوشنبه 13 شهریور در جمع "اتحادیهء انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل!"، یک تشکل دانشجویی محافظه کار، تاکید کرد: "باید از فتنه 88 درس بگیریم و این بدان معناست که نباید اجازهء ایجاد فضای هیجانی کاذب و غیرمنطقی را به سوء استفاده‌ کنندگان بدهیم." اظهارات جدید کامران دانشجو در آستانه سال جدید تحصیلی عنوان می شود. وی چند ماه پیش نیز گفته بود: "کسانی که در فتنه سال 88 فعال بوده و بعد از اتمام حجت رهبر معظم انقلاب در نمازجمعه تیرماه همان سال، همچنان به فتنه گری ادامه دادند، حق ورود به دانشگاه ها را ندارند." آقای دانشجو، در بخشی دیگر از صحبت های امروز خود با انتقاد از برخی "مسئولان دانشگاه ها" که به گفته وی اجازه "حرف زدن از از امام و انقلاب" را در دانشگاه ها نمی‌دهند گفت: "آن دسته از مسئولین دانشگاه‌ها که این اجازه را نمی‌دهند قطعاً یا غافل‌اند و یا جاهل، چون حفظ نظام به حفظ گفتمان امام و انقلاب وابسته است." وی افزود: "اگر من هم در همان فضای قبلی موضع‌گیری و حرکت می‌کردم قطعا این‌قدر حمله به ما نمی‌شد."(آرشيو)>>>

یک بام و دو هوا!

فرهاد جعفری

واقعیت این است که آقای عباس امیرانتظام، «دیرینه‌ترین زندانی سیاسی سال‌های پس از انقلاب اسلامی»ست که بخش بزرگی از عمر خود را (قریب 25 سال) در زندان‌ نظم حاکم گذرانده و در تمام چندسال گذشته نیز در «حبس خانگی» به‌سر برده و می‌برد. آن‌چنان‌که اگر بپذیریم «نخست‌وزیر محبوب آ.خمینی، در 500 روز گذشته در حبس خانگی‌ به‌سر برده» و در کیفیت و علت و کارکردِ احتمالی آن برای کلیتِ نظم حاکم هم تردید نکنیم [مثلاً احتمال ندهیم که هدف از این کار «آنگ‌سان‌سوجی ساختن» از این چهره‌ی خودیِ «تا همین چندروز پیش، عضو مجمع تشخیص مصلحت جمهوری اسلامی»ست]؛ آنگاه آقای عباس امیرانتظام «بیش از 12000 روز» است که در «زندان و حبس خانگی» به‌سر می‌برد! اما چگونه است که هرچه «روزنامه‌نگار بدون مرز» و «پزشک بدون مرز» و «پرستار بدون مرز» و «تزریقاتی بدون مرز» و «حجامت‌چی بدون مرز» است؛ به‌یک‌باره «نگران سلامتی نخست‌وزیر محبوب آ. خمینی» می‌شوند و بیانیه پشت بیانیه صادر می‌کنند که «جمهوری اسلامی مسئول جان و سلامتی نخست‌وزیر محبوب است» اما هیچ‌کدام، نگران سلامتی و جانِ «مظلوم‌ترین و دیرینه‌ترین زندانی سیاسی سال‌های پس از انقلاب اسلامی» نیستند؟!(آرشيو)>>>

خواست های بر حق ملت ما

باقر پرهام

سخنرانی در کنگره نهم حزب مشروطه ( لیبرال-دموکرات)

اکنون، به جائی رسیده ایم که دیگر نمی توان خاموش ماند، چرا که سخن براستی بر سر مرگ و زندگی کشور و ملتی بنام ایران است. این ملت، در آغاز قرن بیست و یکم، چیزی نمی خواهد جز پس گرفتن حق حاکمیت ملی خویش، و استفاده از این حق برای بر پا کردن نظامی سیاسی که مردم ایران در سایۀ آن بتوانند در امنیت و آزادی با خویش، و در صلح و صفا با مردم جهان، زندگی کنند. ما ایرانیان خارج از کشور، که از آزادی و امکان بیشتری برای بیان خواست های خود و مردم مان برخوردار هستیم، انصاف نیست در چنین شرایط حساس مرگ و زندگی ِ یک ملت، همچنان با برجسته کردن اختلافات گذشته، یا پیش کشیدن مسائلی چون نوع نظام آینده که اولویت فعلی ندارد و تصمیم گیری در باب آن از وظائف شهروندی مردم ایران در انتخابات آزاد ِ پس از سقوط رژیم موجود است، به جان هم بیفتیم و به جای مبارزۀ مشترک با نظامی که همۀ ما را آواره و مردم مارا در درون کشور اسیر مطامع مستبدانۀ خود کرده است، به مبارزه با یکدیگر بپردازیم که در واقع عین آن چیزی ست که نظام برای تداوم حاکمیت شوم و ضد دموکراتیک خود می خواهد.>>>

از امت به ملت: بازگشت حس ملیّت ایرانی

شروین نکویی شروین نکویی

شرکت انبوه هوادارانِ جنبشِ سبز در راهپیمایی روز قدس (28 شهریور 1388) در شهرهای بزرگ ایران راهپیمایی‌های معمول و مرسوم در این روز را به تظاهراتی برای بیان مطالبات مدنی بدل کرد. ترکیبی از مطالبات مدنی و حس میهن‌پرستی که طی سالیان متمادی در آگاهی جمعی ایرانیان نطفه بسته جانی دوباره گرفت و در شعار " نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران" تجلی و ظهور یافت. طنین این شعار خیابان‌های تهران، مشهد، گرگان، اصفهان، تبریز، اهواز و بسیاری شهرهای دیگر را درنوردید. حتی در جاهایی که مردم از بیم شان آشکارا این شعار را سر ندادند، به یقین آن را در دل داشتند. چگونه در روزی که به همبستگی با جنبش مقاومت فلسطینیان و حزب‌الله لبنان اختصاص داده شده شعارهای میهن‌پرستانه سر داده می‌شود؟ برای یافتن پاسخی درخور باید نگاهی اجمالی به گذشته بیافکنیم.>>>

مردم ايران باید بدانند که کسی در دنیای بیرون به آنها فکر می کند

روبرتو توسکانو ـ سفیر پیشین ایتالیا در تهران

آنچه در سال 88 در ایران رخ داد، بسیار متفاوت است از آن ‌چیزی که در مصر شاهد آن بودیم. پس از انتخابات در ایران مردم به خیابان‌ها آمدند و گفتند رای من کجاست. که در عین حال که خیلی شعار قدرتمندی است اما تنها یک موضوع است. اما در مصر مردم وقتی به خیابان آمدند از همه چیز پرسیدند؛ از حق و شأن خود تا نان. در نتیجه به مسایل مختلفی پرداختند و به نظر من از طبقات مختلف هم بودند.  من نمی گویم 3 میلیون نفر همه از شمال تهران به خیابان آمدند اما فکر کنم همه توافق داشته باشند که هسته اصلی اعتراضات در ایران طبقه متوسط بود.>>>

پنج منبع خطاهای راهبردی در نظام تصمیم گیری جمهوری اسلامی

مجید محمدی

خطاهایی که در تصمیم گیری‌های مقامات جمهوری اسلامی به چشم می خورد راهبردی‌اند؛ به این معنا که چنان که انتظار می رود تصمیمات کلان گرفته شده برای رسیدن به اهدافی خاص منتج به نتیجه‌ء مورد انتظار نمی شوند و این نحوه‌ء رفتار تاثیرات مخرب بلند مدت در حوزه‌های مختلف هم برای جامعه و هم برای بقای حکومت دارند. منبع این خطاها نه در محاسبات هزینه و فائده (که هیچگاه انجام نمی شوند) و نه در انتخاب وسایل مربوطه برای رسیدن به اهداف (که در برخی موارد رخ می دهند)، بلکه در نگرش‌ها، روال‌ها و فرایندهایی است که به بخشی از هویت نظام جمهوری اسلامی تبدیل شده‌اند. از همین جهت است که این نظام اصلاح ناپذیر شده است. اصلاح ناپذیری یک نظام و ترس آن از هر گونه اصلاح، نقطه‌ی شروع و زرادخانه‌ی فرایند فروپاشی است که البته ممکن است دهه‌ها طول بکشد.>>>

شيدان وثيق

امروزه، روندهايی در اپوزيسيون ايران، از راست تا چپ، شعارهايی را چون فرمول‌هايی سحرآميز ملکه‌ی گفتمان سياسی خود کرده‌اند. يکی از آن‌ها، شعار «انتخابات آزاد» است که تکيه ی کلام مرکزی اينان شده است. ديگری، طرح ايجاد آلترناتيوی در خارج از کشور است که "سياست ‌ورزی" می‌نامند. سومی، در نفی انقلاب و هر گونه قهر، تبليغ مبارزه‌ی مسالمت‌آميز است که "گذار دموکراتيک" می‌خوانند. هر سه‌ی اين راه‌بردها اما پر ابهام و توهم ‌انگيز‌‌اند تا جايی که نزد طراحان آن‌ها مقامی افسانه‌ای و حتا جادويی کسب می‌کنند. موضوع بحث من در اين جا افسون‌ زدايی از اين فرمول‌های فتيشی، از اين بت‌واره‌ها در سياست است.>>>

«خسر الدنيا و الآخره» و مطالب ديگر

حمیدرضا رحیمی

یک مقام آگاه دیگر، که خواست نامش فقط پس از پناهنده شدن به بلاد کفر فاش شود، با هزار ایما و اشاره به فدوی حالی کرد که از میان حاضران در جلسهء افتتاحيهء شانزدهمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد، چشم امید مقام مستأصل رهبری، به برادر "بان کیمون"، دبیر کل سازمان ملل، و برادر محمد(ص) مرسی، رئیس جمهور اسلامگرای مصر بود، که تلاش های مقام مستأصل رهبری، در سرکوب و کشتار صمیمانه ی مردم ایران و سوریه را تأیید کرده و از معظم له، تجلیل نیز بعمل آورند. لکن نامبردگان، که نمک خورده و شدیداً نمکدان شکسته اند، با کمال وقاحت، دقیقاً بر عکس عمل کرده اند.>>>